Şiir-1

7/12/18
Hundertwasser Evi -Viyana/ Avusturya

Ağaçlarda kalan son yemişlerdi
kahvaltısı
Dallara neşe saçan minik kuşların
ve bulutlar dağılmadan
ancak böyle gülebilirdi bir insana güneş.
Bununla beraber, toprağı okşamadan
sabahına
gökyüzünün hüznü,
incecikten bir şefkat örtüsü kaplamaz
varsayardım
kentin, geceden soğuk inmiş
yorgun taşlarını.
Böyle zamanlar
güvenli bir liman bulur, sığınırdım
yavaş adımlarla...
İçimi tatlı hülyalarla ısıtır
Dünyamı envaiçeşit renkten çiçeklere boyardım.

Comments

Popular posts from this blog

Edebiyat Notları-3 Yusuf Atılgan

Gökü Intro